نارسایی کنش های اجرایی در بیماران مبتلا به ptsd ناشی از جنگ

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه حافظه کاری )کلامی- غیرکلامی( و توجه پایدار در جانبازان با و بدون اختلال تنیدگی پس از سانحه صورت گرفت. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی و از نوع پس رویدادی بود. از بین کلیه جانبازان شهر مشهد با روش نمونه گیری در دسترس 44 نفر در قالب دو گروه مبتلا به ptsd و غیرptsd انتخاب شدند و با استفاده از آزمون فراخنای ارقام (شنیداری و دیداری) و آزمون عملکرد پیوسته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتیجه: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد دو گروه از لحاظ عملکرد کلی شان در آزمون های فراخنای ارقام شنیداری، فراخنای ارقام دیداری و عملکرد پیوسته با یکدیگر تفاوت معناداری دارند. همچنین نتایج آزمون اثرات بین آزمودنیها نشان داد که از نظر تعداد اعداد مستقیم و اعداد معکوس؛ تعداد اعداد مستقیم و اعداد معکوس؛ و پاسخ صحیح و خطای حذف آزمون عملکرد پیوسته بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. اما از لحاظ زمان واکنش و خطای ارائه در آزمون عملکرد پیوسته بین گروه ها تفاوت معناداری وجود نداشت. بحث: از یافته های فوق چنین استنباط می شود که عملکرد ضعیف تر افراد مبتلا به اختلال تنیدگی پس از سانحه در آزمون های عصب روانشناختی بیانگر نقص آن ها در حافظه کاری کلامی و غیرکلامی، و توجه پایدار می باشد. بنابراین مشکل در این کنش های اجرایی را می توان تبیینی برای علائم اختلال مذکور دانست.